Wiara rodzi się ze słuchania
Dobiegł końca miesiąc maj. W polskiej tradycji jest on poświęcony Maryi. Jest to miesiąc, który gromadzi wiernych w kościołach i przydrożnych kapliczkach, aby modlić się Litanią loretańskądo Niepokalanej, przedstawiając Jej swoje sprawy i intencje. Odśpiewanie Litanii loretańskiej pobudza nas do refleksji nad rolą Maryi w historii Polski i świata.
Uczestnicząc w tegorocznych nabożeństwach majowych w naszej parafii, mogliśmy wysłuchać każdego dnia krótkich „Rozważań majowych” autorstwa ks. Mateusza Szerszenia ze Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła, popularnie nazwanych Michalitami. Jest to wspólnota założona na początku XX wieku przez bł. księdza Bronisława Markiewicza. W rozważaniach usłyszeliśmy wiele odniesień do historycznych i aktualnych wydarzeń z życia Kościoła na świecie i w Polsce.
Na początku maja usłyszeliśmy o Objawieniach Matki Bożej w Kibeho z 1981 roku.
Maryja przyszła do młodej dziewczyny (licealistki) w listopadzie 1981 roku, aby przestrzec Rwandę i świat przez złem, które nadejdzie, jeśli ludzie nie nawrócą się, nie odmienią swoich serc, nie podejmą skruchy. Objawiająca się Maryja płakała nad światem. Błagała, abyśmy modlili się nieustannie, z większą gorliwością i szczerością, byśmy nawrócili się, kiedy jest jeszcze na to czas.
Możemy się domyśleć, że prośby Maryjne nie zostały wysłuchane i dlatego w 1991roku wybuchła w Rwandzie wojna domowa, a w 1994 roku doszło tam do krwawych walk bratobójczych pomiędzy plemionami Tutsi i Hutu.
Innym wydarzeniem przedstawionym w „Rozważaniach”, była Historia obrazu Matki Bożej Łaskawej, którym opiekują się ojcowie Jezuici w Warszawie. Ksiądz Mateusz przypomniał nam krótko. Ludność Warszawy „uciekała się do Łaskawej Pani. Najpierw w czasie potopu szwedzkiego, a następnie w czasie zarazy, która dziesiątkowała mieszkańców”. Wówczas to postanowiono wynieść w procesji obraz na ulice stolicy, aby modlić się o ustąpienie zarazy. Niebawem «w cudowny sposób zaraza ustąpiła»”.
W swoich rozważaniach autor przybliżał nam również postacie świętych, którzy zapisali się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Jednym z nich był św. Ludwik de Montfort, który napisał w XVIII wieku „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”. Dziś jesteśmy świadkami powrotu do tych myśli i coraz częściej możemy usłyszeć o 33 – dniowych rekolekcjach przeprowadzanych na podstawie „Traktatu”, które przygotowują wiernych do „oddania się w niewolę Jezusowi przez ręce Maryi”.
Nie mogło zabraknąćwśród wymienianych postaci wielkiego czciciela Niepokalanej – świętego Maksymiliana Kolbe. Autor kilkakrotnie przybliża nam słowa i czyny tego świętego.
23 maja wysłuchaliśmy historii o powstania pierwszego zakonu franciszkańskiego w Japonii. Założonego w Nagasaki i nazwanego „Ogrodem Niepokalanej”. Klasztor został wybudowany na bagnistym terenie osłoniętym górą. Miejsce to było niedogodne, z bardzo trudnym dostępem do miasta. W 1945 roku, gdy zrzucona została bomba atomowa na Nagasaki, okazało się, że wybudowanie klasztoru w takim miejscu było zbawienne dla jego mieszkańców. Uratowało im życie.
Na
koniec maja usłyszeliśmy o słudze bożym Prymasie
Tysiąclecia – kardynale Stefanie Wyszyńskim. Przypomnieliśmy sobie, że
szczere przywiązanie Kardynała do Niepokalanej wynikało z „maryjnej atmosfery” w której wzrastał w domu rodzinnym. Przykład postawy księdza Kardynała nakłania
nas do refleksji, że „kto potrafi
naśladować Maryję w Jej zawierzeniu słowom Jezusa, nigdy się nie zawiedzie i
poczuje smak chrześcijaństwa, które oczyszcza duszę człowieka i raduje się
z osiągniętego zbawienia”.
Jeszcze wiele można by tu wymieniać przykładów i odwołań zaczerpniętych z „Rozważań majowych”. W pieśni maryjnej śpiewamy „Była cicha i piękna jak wiosna, żyła prosto, zwyczajnie jak my”, a w refrenie: „Matka, która wszystko rozumie, Sercem ogarnia każdego z nas. Matka, zobaczyć dobro w nas umie, Ona jest z nami w każdy czas.” Maryja wszystko rozumie. Jest obok nas. Maryja jest tak blisko, że nam nawet trudno to sobie wyobrazić. Jest blisko, jest tuż, tuż obok. Czy my Ją dostrzegamy?
Cytując za autorem, pragnę zauważyć, że „Skarbiec tytułów Maryi jest nieprzebrany. Ważne, aby zawsze odnajdywać w Niej to, co najpiękniejsze”. Wśród wezwań Litanii loretańskiej możemy odczytać między innymi: Matka nadziei, Matka dobrej rady, Uzdrowienie chorych, Królowo Rodzin, Królowo Polski, Królowo Pokoju. Każde wezwanie to „furtka do nieba” trzeba ją tylko znaleźć i medytować.
Kończąc, chciałabym podziękować księżom za tę duchową lekturę, którą mogliśmy słuchać przez cały miesiąc maj. Wiara bowiem rodzi się ze słuchania.
Ania J-H
